Dlaczego hamulce nie są już wyposażone w "Safety Levers"?

Uważam, że istnieje wiele powodów, dla których nie widziano już dźwigni “rozszerzenie”/“podwójne pociągnięcie”/“bezpieczeństwo”/“samobójstwo”:

1. Są one naprawdę rozwiązaniem dla źle dopasowanego roweru, w którym kierowca nie może dosięgnąć zwykłych dźwigni hamulca. Napraw to i nie potrzebujesz dodatkowej dźwigni na płaskiej powierzchni kierownicy. To był problem szczególnie dla mniejszych rowerzystów. Rozmiar i dopasowanie roweru uległy od tego czasu znacznej poprawie.
2. Ze względu na to, że skutecznie naciągają nieco hamulec, zmniejszają skok, jaki można uzyskać z głównej dźwigni hamulca, co może zmniejszyć skuteczność tejże dźwigni. (Wydaje mi się, że niektóre konstrukcje nie mają tego problemu, ale większość ma)
3. Użycie ich powoduje, że ręce znajdują się w miejscu, które nie daje dużej możliwości sterowania rowerem.
4. Jest to dodatkowy element, który może się złamać (i uniemożliwić hamowanie). Zwłaszcza, jeśli główna dźwignia hamulca jest wybijająca się z osi, dźwignia przedłużająca uderzy w kierownicę.
5. Nowoczesne dźwignie hamulca (“aero”?) mają inny układ obrotu, który działa lepiej na wszystkich, ale przede wszystkim działa lepiej z rękami na maskach niż stare dźwignie. Dźwignie przedłużające po prostu nie działają z powodu sposobu, w jaki nowoczesna dźwignia obraca się. Jeśli spojrzymy na nowoczesną dźwignię hamulca, to po pociągnięciu jej górna część nie schodzi w dół, ale idzie do przodu, a dźwignie przedłużające polegają na naciśnięciu w dół na jej górnej części. Grzech Jak widać na tych nieostrych zdjęciach niejasno nowoczesnej dźwigni hamulca, sworzeń jest nieco niski i z przodu, a górna część dźwigni obraca się prosto do przodu.
6. Ktoś wymyślił “interrupter” lub “cyclocross” dźwignie , które zamiast tego idą w połowie kabla, pozwalając uzyskać ten sam efekt końcowy (druga dźwignia hamulca) bez żadnych problemów z dźwigniami przedłużającymi.
7. Niektóre zmiany regulacyjne i historyczne realia rynkowe które w swojej odpowiedzi ʍǝɥʇɐɯ omawia .

Krótka odpowiedź

Ponieważ Shimano ich nie stworzył.

Tło

Pod koniec lat 80-tych Shimano zaczął przedstawiać atrakcyjne zestawy, które zawierały takie innowacje jak przekładnie indeksowane, tarcze łańcuchowe BioPace i ulepszone hamulce. Hamulce były wyposażone w sprężynę w dźwigni i lżejszą sprężynę w hamulcu, co znacznie ułatwiało ich obsługę. Były także pionierami ukrytych linek od dźwigni hamulca.

W tym czasie jen był niski, a produkty Shimano bardzo dobrze konkurowały cenowo.

Ponadto, Shimano zrobił ‘Microsoft’ na rynku OEM, aby używać indeksowanych przekładni, trzeba było mieć cały zestaw grupowy. Nie było takiego mixu i meczu jak dzisiaj.

W konsekwencji ulepszonej technologii Shimano, wartości jenów i ich taktyki sprzedaży kompletnego zestawu grupowego lub nic, ich konkurenci mieli trudny okres. Doprowadziło to do konsolidacji w europejskim biznesie komponentów, co doprowadziło do powstania firmy SRAM, którą mamy dzisiaj.

Przedstawione na zdjęciu dźwignie o podwójnym skoku były najprawdopodobniej konstrukcją Dia-Compe wykonaną przez Weinmanna. Hamulce firmy Weinmann były w Europie de-rigeur dla producentów OEM aż do ery dominacji rynkowej Shimano. Straciły one swoją pozycję na rynku i nie były widoczne od początku lat dziewięćdziesiątych.

Dźwignie te były sprzedawane jako “Safety Levers” i przez pewien czas stanowiły wymóg dla rowerów importowanych do USA. Dokładnie to, czego prawo wymagało od “Safety Lever”, a kiedy już nie było tego wymogu, było przedmiotem dalszych badań - niewiele istnieje w Internecie.

Z czasem dźwignie dwuciągowe pojawiły się w kopiach z Dalekiego Wschodu. Patent Dia-Compe/Weinmann na dźwignię podwójnej siły pociągowej mógł wygasnąć, co otworzyło drogę dla klonów. Klony te pojawiły się na rowerach po upadku Weinmanna i są gorszej jakości niż oryginały, a chromowane części rdzewieją dość szybko.

Oto zdjęcie z katalogu z 1983 roku:

Nie bez powodu mają przydomek hamulców samobójczych. Ponieważ nie ciągną bezpośrednio za hamulec, a raczej ciągną za coś, co ciągnie za hamulec, nie uzyskasz takiej samej siły hamowania, jaką uzyskałbyś, gdybyś użyła podstawowego mechanizmu hamowania. W naszym sklepie zachęcamy ludzi, aby pozwolili nam je zdjąć i wygiąć je w imadle na hakach rowerowych, ponieważ wolelibyśmy, aby ludzie otrzymywali swoją siłę hamowania z głównego systemu. Również jeśli hamulce nie są tak ciasne jak powinny, jak większość ludzi, to i tak nie zapewnią prawie żadnej siły hamowania. Są więc dość bezużyteczne, chyba że są idealnie skalibrowane.

Wiele rowerów cyclocrossowych jest wyposażonych w dźwignie “przerywacza”, które robią to samo, co starsze dźwignie, nie zakłócając działania głównej dźwigni/zmiany hamulca.

Montuje się je w linii z linką hamulca, więc trzeba będzie przeciąć i ewentualnie ponownie okablować linkę hamulca. Powinieneś być w stanie umieścić je na prawie każdym rowerze szosowym z opuszczaną kierownicą.

Obrazek znaleziony na Sheldon Brown

Myślę, że nadal istnieją, ale są znacznie mniej powszechne i w znacznie ulepszonej formie. Stara konstrukcja (jak na zdjęciu) bardzo łatwo by się “oddaliła”, zwłaszcza biorąc pod uwagę flex w dźwigni. Nie zapewniały więc bardzo skutecznego hamowania.

Tak naprawdę myślę, że CPSC miało coś wspólnego z ich zniknięciem, wymagając wykazania się ich skutecznością, zasadniczo eliminując tańsze modele (które stanowiły około 99% tych wyprodukowanych).

Ponadto kierownica opuszczana wypadła z mody na swobodną jazdę, gdzie dźwignie byłyby najbardziej przydatne.

Są to cechy charakterystyczne dla niektórych popularnych rowerów szosowych z lat 70-tych/80-tych. Jako nastolatek miałem je na Raleigh Arena we wczesnych/średnich latach 80-tych i nigdy nie miałem problemów z hamowaniem, w zeszłym roku kupiłem starą szkołę Raleigh Pursuit jako mój drugi rower (praca renowacyjna) z ciągle włączonymi dźwigniami i podczas jazdy na rowerze w ciągu ostatnich 8 miesięcy (a teraz wyjeżdżam) niezłomnie odmawiam ich demontażu. Są one bardzo przydatne, gdy ręce są na górze drążka lub umieszczone tuż za maską i w głównej mierze używam ich do “pierzenia” podczas zjazdów lub dojścia do progresywnego zatrzymania. Jeśli jeździsz w oczekiwaniu na niebezpieczeństwo i czytasz drogę przed sobą, nigdy nie powinieneś trzaskać o hamulce za pomocą dodatkowej dźwigni, użyj dźwigni hamulca głównego, tak jak normalnie. Jest zbyt wielu jeźdźców, którzy nigdy nie używali ich w przeszłości i którzy rozmawiają z ograniczoną władzą na podstawie tego, co mogli usłyszeć od innych jeźdźców, którzy również nigdy ich nie używali. Przypominam sobie, że aby wyglądać “profesjonalnie” próbowałem jednak zdjąć drugą dźwignię z Areny i uszkodziłem mechanizm powodując odrobinę grzechotania w głównej dźwigni. Jeśli chcesz je zgubić, radziłbym wymienić dźwignię całkowicie mech. To powiedziawszy, miło jest wyglądać inaczej i być w stanie rozmawiać z odpowiednim autorytetem o ich zaletach i sposobie ich użycia.

Nazywano je “dźwigniami samobójczymi”, ponieważ jeździec mógł używać ich w pozycji pionowej z wysokim środkiem ciężkości. W tym czasie, większość LBS'ów kazała Ci obniżyć swój środek ciężkości w ramach przygotowań do zatrzymania się, a te były zbędne, ponieważ ich celem było uczynienie zbędnym trzymanie belki w niższym punkcie, obniżając twój środek ciężkości.

Zgaduję, że producenci nazywają je dźwigniami “bezpieczeństwa”, stosując tę samą logikę co GM w marketingu swoich SUV-ów jako “energooszczędne” - odważne marketingowe kłamstwo, które myli nieodłączną słabość produktu.

Gdyby LBS-y lub jeźdźcy nalegali na nie, to Shimano zrobiłby je i nadal by jeździli, ale kiedy się nad tym zastanowić, są one niepotrzebne i zachęcają do złego nawyku stosowania hamulców z wysokim COG-em.

Dźwignie przedłużające są idealne do swobodnej jazdy, podziwiania widoków i przy umiarkowanej prędkości. Linka hamulca musi być dobrze wyregulowana, aby zapewnić dobre hamowanie za pomocą dźwigni przedłużających. Stara, naciągnięta lina lub niechlujna regulacja może spowodować, że dźwignia przedłużająca uderzy o kierownicę, zanim zostanie osiągnięta wystarczająca siła wyhamowania liny; stąd określenie “dźwignie samobójcze”.